KEŞKE KEŞKELER OLMASAYDI....
Pişman olmasa insan.Yaşadıklarından,yaptıklarından.Yargılamasa kimse,keşke dedirtmese...Üzülmesek hiç;ağlamasak mesela.Bir çığlıkla korkmasak,kötü haber almasak bir telefonla.
Unutmasak,unutulmasak.Doyasıya yaşasak dostluğu gerçek dostlarla.Biz olsak yalnız biz.Bencil olmasak.Kırmasak kimseyi,iltifat etsek iftira yerine.Ön yargımız olmasa keşke.Tanıyabilsek gerçekten insanları,hata yapmasak.Ya da en azından hatamızı anlayınca dönebilsek.Özür dileyebilsek bir dosttan,kibrimizi yenebilsek keşke.Kimse dışarda kalmasa,hiç bir çocuk anasız kalmasa ve hiç bir ana evlat acısı tatmasa.Hor görmesek kimseyi.Üstten bakmasak keşke.Öğretmeye çalışmak yerine öğrenmeye çalışsak.Sorun olmasa hiç,kavga etmesek.Savaşalar olmasa dünyada.Güvenebilsek birbirimize,kimse çalmasa kimsenin geleceğini ve güzel bir gelecek bulabilsek.Hayal edebilsek herşeyi.Uyuyabilsek huzurla,rüya görsek kabus dışında.
Keşke yapabilsek bunları.Üç günlük dünyanın tadını çıkarabilsek.Pişman olmasak.Ve keşke,keşke olmasa
Keşke...iyikilerimiz keşkelerimizin önüne geçse...
Keşke... Anneme daha çok sarılsaydım..
Keşke... Ayağım takılmadan yürüyebilseydim bu hayatta..
Keşke... ağlarken gözlerime bakabilseydin, gizli gizli...her nefes verdiğinde ölüp her alışında yeniden doğuşuma şahit olabilseydin...
Keşke... Hayat bu kadar ağlarını örmemiş olsaydı hepimiz için..
Keşke... Keşke hayatı daha çok zorlasaydım